Andy John Bradfords Oceans 5 – Return to Mingulay (2013)
Ο Andy John Bradford είναι κιθαρίστας τραγουδιστής τραγουδοποιός που με τη συμμετοχή φίλων του μουσικών, από άλλα συγκροτήματα, δημιούργησε τους Oceans 5 πραγματοποιώντας το ντεμπούτο του άλμπουμ.
Η επιστροφή στο Mingulay, είναι μια αξιόλογη concept δουλειά που επικεντρώνεται σε ναυτικές ιστορίες που συναντά στη διαδρομή του το πλοίο των Οceans 5. Με κύματα που σκάνε και τους γλάρους να ακούγονται στο πρώτο τραγούδι της δουλειάς ξεκινά εντυπωσιακά το ταξίδι του John Bradford. Κάθε τραγούδι και μια διαφορετική ιστορία, από αυτές που οι ναυτικοί διηγούνται μετά από κάθε τους ταξίδι.
Όλα τα τραγούδια έχουν δημιουργηθεί με την ίδια δοκιμασμένη αποτελεσματική ροκ συνταγή. Το άλμπουμ είναι βατό, χωρίς έντονες αλλαγές στο ρυθμό, χωρίς εντυπωσιακά σόλο και όλα τοποθετημένα με ακριβή δοσολογία. Σε πρώτο πλάνο είναι ο χαλαρός ρυθμός και η εκφραστικότατη φωνή του Bradford, ενώ στο φόντο ο ήχος από τις ηλεκτρικές κιθάρες αιωρείται, συνοδεία των πλήκτρων. Αυτό συμβαίνει στο μεγαλύτερο μέρος αυτής της δουλειάς, διανθισμένο σταδιακά με ηχητικά εφέ και ήχους που δένουν στο σύνολο αυτού του μουσικού πίνακα. Ένας πίνακας που ο δημιουργός του φροντίζει να μας τοποθετήσει μουσικά μέσα σ` αυτόν από το εξώφυλλο ακόμα του άλμπουμ, που θεωρώ πως είναι μια καλλιτεχνική δημιουργία.
Αρκετές μελωδίες θυμίζουν το “The Division Bell” των Pikn Floyd στην μεταWaters εποχή, αλλά και Soul Asylum του “runaway train”.
Όσο για τους μουσικούς, δεν χρήζουν αμφισβήτησης, αφού ο καθένας από αυτούς διαθέτει ένα αξιόλογο μουσικό βιογραφικό. Στο πλήρωμα λοιπόν του Mingulay εκτός από τον καπετάνιο Andy John Bradford , συμμετέχουν οι Colin Tench από τους Corvus Stone στην κιθάρα, επίσης ο Marco Chiappini (Gandalf's Project) στα πλήκτρα, ο Stef Flaming (Murky Red) στο μπάσο και ο Victor Tassone (Unified Past) στα τύμπανα. Επίσης η συμμετοχή της εκπληκτικής Lorelei McBroom (η οποία ήταν στη βασική τριάδα των backing Vocalist στις περιοδείες των Pink Floyd), στο τραγούδι “6000 friend” μας θυμίζει αρκετά το “The great gig in the sky”.
Παρόλα αυτά όσο καλά δομημένο και αν είναι το άλμπουμ σαν σύλληψη και σαν εκτέλεση, λείπουν οι νέες ιδέες και το νέο στοιχείο που θα δώσει το στίγμα της διαφορετικότητας αυτής της δουλειάς.Είναι μια ενδιαφέρουσα δουλειά περισσότερο rock και λιγότερο progressive, αλλά με στοιχεία που κάτι μας θυμίζουν ή που κάποιοι άλλοι φρόντισαν να μας τα παρουσιάσουν πριν από τους Οceans 5.
Μια έξυπνη ιδέα δημιουργήθηκε και υλοποιήθηκε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, αλλα δεν νομίζω ότι θα αποτελέσει σημείο αναφοράς στην καριέρα των Οceans 5 πέραν του ότι είναι το πρώτο τους άλμπουμ.
8/10
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου