PSYCHOTIC WALTZ, MYSTIC FORCE, AGNOSIA, UNTIL RAIN 29/4/2011 BLOCK 33 THESSALONIKI

PSYCHOTIC WALTZ, MYSTIC FORCE, AGNOSIA, UNTIL RAIN,                                                                                                                                                                         

                                                            29/4/2011 BLOCK 33 THESSALONIKI

    

 Πρώτη δημοσίευση στο site του rockarolla.eu στις 01/05/2012   http://www.rockarolla.eu/reports/live-reports/871-psychotic-waltz-mystic-force-agnosia-until-rain-live-block-33-2942011     

    Η ανακοίνωση της συναυλίας των Psychotic Waltz θα μπορούσε να χαρακτηριστεί σαν ένα μικρό progpower fest. 3 support  συγκροτήματα και ένα μεγάλο headliner όνομα.

   Κατά την είσοδό μου στον συναυλιακό χώρο, ήδη ήταν στην σκηνή και  σε εξέλιξη η εμφάνιση των θεσσαλονικών Until Rain, και συγκεκριμένα μια υπέροχη  fusion διασκευή του “Kasmir”  των Led Zepellin. Και η συνέχειά τους ήταν ομολογουμένως καταπληκτική, καταφέρνοντας να αποσπάσουν τις καλύτερες εντυπώσεις για ένα συγκρότημα που έχει τον δύσκολο ρόλο να ανοίξει μια συναυλία των μεγάλων Psychotic Waltz. Προσωπική μου γνώμη είναι ότι έχουν πολλά να δώσουν στην συνέχεια της πορείας τους, αφού έδειξαν ότι είναι μια δεμένη μουσικά ομάδα που έχει την ικανότητα να κεντρίζει το ενδιαφέρον του θαμώνα με ένα  ιδιαίτερο progressive ύφος. Και σίγουρα θα επιδιώξω να παρακολουθήσω την επόμενη ζωντανή τους εμφάνιση…

  Οι 4 μπάντες είχαν από συγκεκριμένο χρόνο εμφάνισης, από μισή ώρα οι  Until Rain και οι Agnosia, μια ώρα οι Mystic Force, και τελευταίοι οι Psychotic Waltz, που πληροφορίες μας από την χθεσινή τους εμφάνιση στην Αθήνα τους θέλουν πάνω από δυόμιση ώρες επί σκηνής.

  Το επόμενο λοιπόν τριαντάλεπτο, ανήκε στους αθηναίους Agnosia, μια επίσης πολύ καλή dreamtheaterίζον ύφους μπάντα, με άψογη σκηνική παρουσία και εκτέλεση, ακολουθώντας πιστά την πεπατημένη οδό των prog σχημάτων.

  Θεωρώ και τους Agnosia ένα από τα ελπιδοφόρα ελληνικά progressive σχήματα, (που ομολογώ όμως ότι τους βλέπω πρώτη φορά).  Μόνο που πιστεύω ότι θα πρέπει να δώσουν μεγάλη σημασία στην δημιουργία ενός προσωπικού ήχου της μπάντας, αφού όλα σχεδόν τα τραγούδια τους που άκουσα στη συναυλία, παρέπεμπαν σε τραγούδια γνωστών ξένων progressive συγκροτημάτων .

  Ακολουθούν οι powerάδες Mystic Force παλιές καραβάνες στον χώρο του power metal, που η συμμετοχή τους σαν support για τη συναυλία των Psychotic Waltz στη Θεσσαλονίκη ανακοινώθηκε λίγες μέρες πριν. Κράτησαν “ζεστό” τον χώρο του Block 33, αφού το head banging πήγαινε σύννεφο, (μέχρι να υποδεχτούμε  τους μεγάλους Psychotic Waltz),  με χαρακτηριστική  ηγετική μορφή το παλαιότερο μέλος της μπάντας τον μπασίστα Keith Menser. Θετική κρίνω επίσης την παρουσία του νεαρού τραγουδιστή τους  αλλά με έλλειψη ορισμένων σημαντικών στοιχείων που ολοκληρώνουν το image ενός δυναμικού frontman που επικρατεί κυρίως στις power metal μπάντες.

   Όμως εκφράζοντας πάντα την προσωπική μου γνώμη, και χωρίς να θέλω να θίξω στο ελάχιστο την δυναμική εμφάνιση των Mystic Force, μακαρίζω τους αθηναίους metal fans  που είχαν την τύχη να δουν τους Royal Hunt, (μια από τις αγαπημένες μου μπάντες), με αριστουργηματικές ηχογραφήσεις αλλά και με D.C.Coοper στα φωνητικά.(Αν και όπως έμαθα εκ των υστέρων δεν έπαιξαν ούτε ένα τραγούδι από το αριστούργημα ‘Paradox”).     

  Όπως επίσης επιθυμία μου θα ήταν να δω πρώτα, όλα τα ονόματα που “έπαιζαν” να εμφανιστούν μαζί με τους Psychotic Waltz στην περιοδεία τους, όπως Mekong Delta, Pagan`s Mind, φυσικά Royal Hunt, και μετά  τους Mystic Force.

Όπως και να έχει όμως, τα 60 προηγούμενα λεπτά  πέρασαν  δυναμικότατα , και …ήγγικεν η ώρα…

…23:35

  Η στιγμή για την αρχή ενός ψυχωτικού progressive χορού.

  Ιερή στιγμή για πολλούς οπαδούς του συγκροτήματος που είχαν φροντίσει αρκετές μέρες πριν, να εξασφαλίσουν το μαγικό εισιτήριο προς αποφυγήν τραγικών εκπλήξεων.

  Η είσοδος των μελών της μπάντας στη σκηνή ξεκινά με τον Brian Macalpin στο αναπηρικό καροτσάκι, ένα από τα “σήματα κατατεθέν “ των Psychotic Waltz. Αλλά και τα υπόλοιπα μελή, παίρνουν τη θέση τους.  Ο τεράστιος (και  σε όγκο) μπασίστας Ward Evans, δείχνει στο κοινό το δισέλιδο set list του συγκροτήματος.

  Καλώς ήλθατε λοιπόν στον μυστηριώδη μουσικό κόσμο των Psychotic Waltz.

  Η είσοδος του Devon Graves δημιουργεί παραλήρημα. Εντυπωσιακός , επιβλητικός , πότε σαν αρπακτικό και  πότε σαν μάγος του μεσαίωνα, κινείται με θεατρικά βήματα στη σκηνή.

  Η ερμηνεία του πραγματικά απίστευτη, και η χροιά της φωνής του, λες και είναι βγαλμένη από το στούντιο. Αναλλοίωτη στον χρόνο. Το φλάουτό του προσθέτει ακόμα μεγαλύτερο λυρισμό στην μουσική τους παρουσία. Ο κόσμος τραγουδάει μαζί του τα ρεφρέν των “drift”, “bleeding” ,“ ...and the devil cried”  και όχι μόνο. Το συγκρότημα καταθέτει στον κόσμο τις μουσικές του  δημιουργίες με συναίσθημα τέχνη και εκφραστικότητα, χωρίς περιττά “φτιασίδια”.

  Χαρακτηριστικό  σημείο της κρίσης όμως και σε αυτή τη συναυλία.

Πλησιάζοντας στο encore,  ο Davon Graves μιλώντας στον κόσμο τους λέει πως είναι αργά , πως πρέπει να πάνε να ξεκουραστούν  γιατί αύριο Δευτέρα ο κόσμος δουλεύει, και όλα τα σχετικά σε μια άμεση επικοινωνία με το κοινό, το κοινό οποίο βεβαία, φωνάζει  we want more ξανά και ξανά και αρνείται κατηγορηματικά να αποχωρήσει.

Και εκεί γίνεται από τον Davon η ερώτηση κρίσεως…

-Πόσοι από σας δουλεύετε αύριο?

Από τα 500-600 άτομα (υπολογίζοντας με το μάτι) που βρίσκονταν στον χώρο, 15 με 20 χεράκια σηκωθήκαν  από τον κόσμο…

Όσο τραγικό σημάδι κρίσης κι αν είναι αυτό για τον τόπο μας και τις πολύ δύσκολες οικονομικές μέρες που περνάμε, άλλο τόσο είναι δείγμα ότι ο κόσμος καταθέτει ακόμα και το υστέρημά του για να παρακολουθήσει κάτι πραγματικά  αξιόλογο, αναγνωρίζοντας την αξία της αληθινής μουσικής δημιουργίας. Την αξία μιας μπάντας όπως οι Psychotic Waltz.

  Το encore και αυτό τεράστιο .Όλοι παρακαλάν να μην τελειώσει ποτέ. Αλλά όλα τα καλά έχουν και ένα τέλος. Έτσι λοιπόν μετά από δυόμιση περίπου ώρες επί σκηνής, μας λένε το καληνύχτα με το “Spiral Tower” μέσα σε μια αποθέωση. 

  Και όπως κάθε μεγάλη μπάντα που σέβεται το όνομά της αλλά και το κοινό της , μετά το τέλος της συναυλίας όλα τα μέλη του συγκροτήματος, βγήκαν στον προαύλιο χώρο του Block 33 ευχαρίστησαν προσωπικά τον κόσμο υπέγραψαν αυτόγραφα, συζήτησαν και φωτογραφήθηκαν μαζί του.

  Παρόλα αυτά όμως  όσο ευχαριστημένος έμεινα από αυτήν την καταπληκτική βραδιά, δεν γίνεται να μην γκρινιάξω για μια φορά ακόμα.(Αρχίζω να αναρωτιέμαι αν έχω γίνει “γεροπαράξενος”, ή πολύ απαιτητικός). Ο ήχος ήταν κοινώς χάλια και αδικεί παρά πολύ το συγκρότημα.(Φανταζόσασταν να ήταν τέλειος ; …μιλάμε για το απόλυτο). Η ένταση ήταν υπερβολική, τόσο που θα μπορούσε να καλύψει συναυλία εξωτερικού χώρου. Οι κιθάρες τελείως πριμαριστές, ενώ το μπάσο σε τέρμα ένταση πολλές φορές κάλυπτε σχεδόν τα πάντα.

Οι μεσαίες συχνότητες ανύπαρκτες… και όλα αυτά όχι από ένα σημείο μόνο αλλά από 4 διαφορετικές θέσεις στον χώρο που άλλαξα, ψάχνοντας κάπως καλύτερο ήχο.

Μα τι σας λέω τώρα… αφού ξέρω για αρκετό καιρό θα μιλάμε για αυτή την βραδιά. Όπως ξέρω επίσης ότι όλοι όσοι ήσασταν εκεί σίγουρα φύγατε με χαμόγελο ικανοποίησης. Όλα τα υπόλοιπα είναι ψιλά γράμματα…

Γιατί και εγώ με το ίδιο χαμόγελο έφυγα, αν και τα αυτιά μου ακόμα βουίζουν…  όμορφα όμως…

                                                                                         Ηλίας Μεταλλινός