PB II - 1000 WISHES (2013 Netherlands) - (Δισκοκριτική)

                  PBII - 1000 WISHES (2013 Netherlands)

 Πρώτη δημοσίευση στο site JUST IN CASE PROG RADIO: http://justincaseradio.com/prog-topics/prog-reviews/173-pbii-1000-wishes-2013-netherlands
στο οποίο αναρτήθηκε και μεταφρασμένο.

 Ακούγοντας  την εισαγωγή της δουλειάς  των PB II 1. Eric's story part 1 ένα είναι σίγουρο. Το ότι  θα ακούσεις αυτή τη δουλειά μέχρι το τέλος. Θέλει πραγματικά πολύ δουλειά, τέχνη και ευαισθησία να δημιουργήσεις ένα τέτοιο άλμπουμ, προσεγγίζοντας ένα τέτοιο θέμα, (την ηρωική προσπάθεια του εννιάχρονου Eric να ξεπεράσει τον καρκίνο). Τους φόβους την αγωνία του αλλά και τις ηρωικές μάχες κόντρα στις σκοτεινές δυνάμεις της ασθένειας με βοηθό πάντα στο μυαλό του μικρού Eric τον ιππότη Lorian από τις ιστορίες του παππού του.

Και όσο η όσο τα τραγούδια διαδέχονται το ένα το άλλο, τόσο το αυτί του ακροατή γαντζώνεται στους στίχους και παρασύρεται με την υπέροχη μουσική ανάπτυξη που προβάλει το συγκρότημα.

Η μίξη των διαφορετικών μουσικών στυλ που παρουσιάζονται με την προσθήκη σε ορισμένα σημεία των οπερετικών φωνητικών της Nathalie Mees, αλλά και τα συμφωνικά ορχηστρικά μέρη, σε κάνουν αναπόσπαστο μέρος αυτού του παραμυθιού. Ακολουθώντας του ήχους και τους στίχους, νιώθεις και συ συνοδοιπόρος του μικρού ήρωα της ιστορίας των PBII.
 
 Σε κάνει να ταξιδεύεις και συ σε χώρες δράκων μάγων και ιπποτών. Και όλα αυτά μόνο με τη μουσική. Το συγκρότημα είναι από κάθε άποψη είναι άψογο. Ο ήχος θυμίζει  πολλές φορές τους Yes , αλλά και αρκετές μπάντες της progressive rock μουσικής τhς δεκαετίας του `70. Μάλιστα στο τραγούδι Evil Wees  έχουμε και τη συμμετοχή του τεράστιου Steve Hackett. των Genesis, με ένα εξαιρετικό σόλο.
 
Το άλμπουμ 1000 Wishes είναι concept. Είναι όλο μια ιστορία. Και σπάνια (σχεδόν ποτέ),concept άλμπουμ δεν είναι καλό. Και αυτό γιατί θέλει πραγματικά πολύ δουλειά, καλή γνώση του τι θέλεις να κάνεις, και σίγουρα μεγάλη εμπειρία για το δέσιμο της όλης αυτής ιστορίας, ώστε να το αποδώσεις στην εντέλεια με την κάθε του λεπτομέρεια. Όλο αυτό το πακέτο λοιπόν υπάρχει στο μέγιστο στους  PB II. Το 1000 Wishes είναι πραγματικά όπως μας λέει και την εισαγωγή, μια ιστορία αγώνα, κουράγιου και φιλίας και στον ακροατή λειτούργει σαν μια μηχανή μουσικών αισθήσεων, συναισθημάτων και παραμυθένιων παραστάσεων.
 
Οι PBII, αν και μόλις δεύτερή τους δουλειά, έχουν δημιουργήσει μια πανέμορφη μοντέρνα ροκ όπερα.
 
Η όλη ιδέα του 1000 Wishes ήταν να συγκεντρωθούν χρήματα και να ευαισθητοποιηθεί ο κόσμος για την Κίκα, η οποία αποτελεί συντομογραφία του Kinderen Kankervrij (καταπολέμηση του παιδικού καρκίνου).
Θεωρώ ότι είναι από τις καλύτερες δημιουργίες του 2013 και κάθε φορά που το ακούω ανακαλύπτω καινούρια μικρά μουσικά και γεμάτα φαντασία αψεγάδιαστα μονοπάτια.
 
Αλλά για αυτό που χαίρομαι περισσότερο είναι ότι όσο υπάρχουν συγκροτήματα όπως οι  PBII,η ελπίδα για καλή μουσική δεν σβήνει. Και εμείς οι μικροί και ταλαίπωροι ακροατές που καθημερινά πολιορκούμαστε από ανούσιες και ατάλαντες προωθημένες προσωπικότητες, που μας προκαλούν κάψιμο εγκεφαλικών κύτταρων, θα ανακαλύπτουμε λαμπερά μουσικά διαμάντια σαν αυτό, που θα κρατούν την προοδευτική ρόκ στον θρόνο που της αξίζει.
                                                 
                                                  10/10

                                                               
                                                                        Ηλίας Μεταλλινός

ERIC MARTIN (MR. BIG) ACOUSTIC LIVE IN THESSALONIKI 9/11/2013

                                                     ERIC MARTIN ACOUSTIC SHOW

                         LIVE IN THESSALONIKI 9-11-2013 EIGHTBALL LIVE STAGE

Πρώτη δημοσίευση στο site του rockarolla στις 10/11/2013 :http://www.rockarolla.eu/all/reviews/item/1899-eric-martin-acoustic-show-live-in-thessaloniki-9-11-2013

 

 

  Λόγο ανειλημμένων υποχρεώσεων και περιορισμένου χρόνου, δε μπόρεσα να παρακολουθήσω τις 2 πρώτες μπάντες Ailafar & Stargate που άνοιξαν τη βραδιά. Με συζητήσεις όμως που γίνονται στα πηγαδάκια των συναυλιών με φίλους και θαμώνες πληροφορήθηκα ότι και τα δύο προηγούμενα συγκροτήματα ήταν εξαιρετικά. Για τους Stargate βέβαια δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις  αφού  είναι χρόνια στο χώρο με ήδη υπάρχουσα δισκογραφική δουλειά και αρκετές σημαντικές εμφανίσεις δίπλα σε μεγάλα ονόματα. Η είσοδος μου στο Eightball γύρω στις 23:00 συνέπεσε με την στιγμή της προετοιμασίας της σκηνής για τον Eric Martin.

  Ένα τραπεζάκι με το set list ένα μπουκάλι νερό και μια μπύρα, μια βάση και ακουστική κιθάρα και ένα σκαμπό (που ποτέ δεν χρησιμοποιήθηκε), ήταν το όλο σκηνικό με φόντο στο βάθος τα παρατημένα τύμπανα, που έμειναν  από τα προηγούμενα συγκροτήματα.

  23:15 ο ανεβαίνει στη σκηνή με αρκετή διάθεση, και το ακουστικό αυτό show ξεκινά. Από το πρώτο κιόλας τραγούδι η συμμετοχή του κοινού ήταν στο 90% .( Εξάλλου ένα ακουστικό live με ως επί το πλείστον slow τραγούδι θεωρείται ιδανικό  για κοινή ερμηνεία κοινού – καλλιτέχνη

  Παράλληλα  ο Eric Martin έπαιζε με το κοινό ειδικά με αυτούς που βρίσκονταν στην πρώτη γραμμή & αυτούς που προσπαθούσαν να φωτογραφηθούν και να τραγουδήσουν μαζί του.

  Το set list περιλάμβανε δικά του τραγούδια αλλά και τα περισσότερα απ τα τραγούδια που γνωρίσαμε με τους Mr Big, από όλη τη δισκογραφία τους (1989 – 2011) όπως το “Shine”, “To be with you”,”If that’s what it takes”,”Electrified”,”Water over the bridge”, “Voodoo kiss” κ.α, αλλά και τις γνωστές διασκευές τους“Wild world” του Cat Stevens, & το “30 days in the hole” του Steve Marriot.

  Ο  Eric Martin διαθέτει μια πάρα πολύ καλή φωνή και ίσως όλες αυτές οι ακουστικές του εμφανίσεις να προαναγγέλλουν ένα νέο σχήμα στο μέλλον. Ο καιρός θα δείξει. Βέβαια, μας είπε αργότερα στα παρασκήνια, ότι ετοιμάζονται οι Mr Big  για μια επερχόμενη περιοδεία.       Μετά από 75 λεπτά τραγουδιού έφτασε στον επίλογο του show χωρίς encore λόγο πίεσης χρόνου όπως μας είπε, παρόλη την παρότρυνση του κόσμου για “one more”.

  Παρόλα αυτά χωρίς να μας παρουσιάσει κάτι το ξεχωριστό και ιδιαίτερο, ήταν μια ζεστή βραδιά και οι 80-100 περίπου θαμώνες που την παρακολούθησαν σίγουρα πέρασαν όμορφα. Tα 75 περίπου λεπτά που έπαιξε, ήταν  θεωρώ ο ιδανικός χρόνος για ένα ακουστικό σετ, ώστε να μην κουράσει και ο κόσμος να περάσει όμορφα. Παρόλο τον περιορισμένο του χρόνο, στο τέλος την εμφάνισής του, ήταν καταδεκτικότατος και συνομίλησε με όλους τους φίλους της μουσικής του που ζήτησαν ένα αυτόγραφο μια φωτογραφία ή μια σύντομη κουβεντούλα μαζί του στα καμαρίνια.

 Καλώς να μας ξανάρθεις λοιπόν φίλε Eric.

                                                                                                         Ηλίας Μεταλλινός