THIN LIZZY live in Thessaloniki 10-11-2012 Princilal club

                    THIN LIZZY live in Thessaloniki

                                               10-11-2012 Principal Club

 

 

 

  Με μεικτά συναισθήματα  και συγκρατημένο ενθουσιασμό υποδέχτηκα τα  νέα για τον ερχομό των θρυλικών Thin Lizzy στην Θεσσαλονίκη. Θα έλεγα με κρύα καρδιά, γιατί Thin Lizzy χωρίς Phil Lynott , είναι σαν μπριζόλα δίχως κρέας. Παρόλα αυτά τη γεύση από το νόστιμο κοκαλάκι όλοι  θα θέλαμε να τη δοκιμάσουμε, γιατί σίγουρα κάτι παραπάνω θα είχαμε να λάβουμε από μια πλειάδα βετεράνων μουσικών που  θα μας μετέφεραν πίσω στον χρόνο των επιτυχιών των θρυλικών Thin Lizzy. Επίσης θα είχαμε την ευκαιρία να δούμε και τον Brian Downey, από τα ιδρυτικά μέλη της μπάντας αλλά και τους παλαιότερους Scott Gorham, (κιθάρα), και Darren Wharton (πλήκτρα).

 Την τελευταία λοιπόν στιγμή, βρέθηκα στο χώρο του Principal, συναντώντας παλιούς γνωστούς και φίλους γερόλυκους rockers της πόλης,  μουσικούς και θαμώνες. Όλοι με τα ίδια συναισθήματα άλλα και την επιθυμία να ακούσουμε ζωντανά τα αξέχαστα τραγούδια της θρυλικής αυτής μπάντας.

Τη συναυλία άνοιξαν ο Γιώργος Γάκης  και οι Troublemaker που δίνουν το παρών σε μεγάλα event, όπως και πέρσι τον Ιούλιο στο αξέχαστο live των Twisted Sister. Παλιά καραβάνα ο Γιώργος Γάκης,  έχει δημιουργήσει ένα δυνατό μουσικό προφίλ που τον κατατάσσει στην κορυφή της λίστας στο είδος του στην Ελλάδα. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Στην  τελευταία του δισκογραφική δουλειά συμμετέχουν μεγάλα ονόματα ελλήνων και ξένων μουσικών μεταξύ τω οποίων Joe Lynn Turner, Bobby Rondinelli, James Kottak, Greg Smith Mark Cross, Γιάννης Σπάθας, ενώ την παραγωγή του άλμπουμ την έχει κάνη ο γνωστός Kip Winger. Να σημειώσω επίσης την λέξη “ plus” στις εντυπώσεις μου, για την φανταστική διασκευή του ηπειρώτικου “ Μη  με κοιτάς στα μάτια”, το οποίο τραγούδησε δις για την δημιουργία video clip.

 

Η ώρα των Thin Lizzy λοιπόν στην σκηνή, και …χαμός…  οι θαμώνες επί ποδός. Iρλανδικές σημαίες εμφανίστηκαν στο πλήθος που πραγματικά αποδείχτηκε διψασμένο για τα τραγούδια των Thin Lizzy. 

 “Are you ready”, “ Jailbreak” και “Don’t believe a word” το ξεκίνημα της συναυλίας και ακλούθησαν όλες οι μεγάλες επιτυχίες. Αεικίνητη όλη η μπάντα επί σκηνής με δημοφιλέστερο τον Marco Mendoza  που έχει άψογη επικοινωνία με το κοινό, αλλά πίσω δεν πάνε και οι Damon Johnson και Ricky Warwick που μετά  από κάθε τραγούδι ευχαριστούν και ανταλλάσουν χειραψίες με τον κόσμο. Αν έκλεινες τα μάτια και άκουγες τη μουσική, είχες την εντύπωση ότι στο άνοιγμά τους θα έβλεπες μπροστά σου τον Phil Lynott. Τόσο πιστή απόδοση είχε η φωνή του  Ricky Warwick στα τραγούδια και πιστεύω πως ήταν η καλύτερη επιλογή στα φωνητικά για την συνέχεια της ιστορίας των Thin Lizzy. Οι πένες από τα μέλη της μπάντας μοιράζονται σωρηδόν και σίγουρα οι θαμώνες της πρώτης,  της  δεύτερης  σειράς και όχι μόνο, έφυγαν με μια συλλεκτική πένα στην τσέπη τους

Η ατμόσφαιρα ζεστάθηκε για τα καλά. Το κοινό συμμετέχει σε όλα τα τραγούδια. Μια ικανοποίηση για την παρουσία μου σε αυτό το live αρχίζει να με καταλαμβάνει. Και η αμφιταλαντευόμενη ζυγαριά των συναισθημάτων μου έχει γείρει κατά πολύ προς την θετική πλευρά. Μορφή μεγάλη ο θρυλικός  Scott Gorham  στην δεξιά πλευρά της σκηνής, αρκέστηκε περισσότερο στην rhythm guitar, ενώ ο επίσης παλαίμαχος Darren Wharton στα πλήκτρα παρέμεινε μουσικός “χαμηλών τόνων”  και τραγούδησε μαζί με τον Ricky Warwick το υπέροχο "Still in love with you”.

Σόλο drums επίσης από το παλαιότερο και ιδρυτικό Thin Lizzy μέλος Brian Downey στο “Sha lala” που θα το χαρακτηρίσω απλά αξιοπρεπέστατο.

Η ροη της συναυλίας είναι τόσο γρήγορη σε μια υπέροχη ατμόσφαιρα που δημιούργησαν τα τραγούδια των Thin Lizzy, που δεν καταλάβαμε για το πότε φτάσαμε στο encore. Από τις χαρακτηριστικότερες και συγκινητικότερες στιγμές της βραδιάς, και λίγο πριν την απόδοση του τραγουδιού “Rosalie” η αναφορά του Rick Warwick στους εκλιπόντες Gary Moore και  Phil Lynott, ενώ όλη η μπάντα έχει το χέρι στην καρδιά και τα μάτια στον ουρανό…

Με το “ Black Rose” έκλεισε η συναυλία από μια πολύ δυνατή μπάντα, σε μια εξίσου δυνατή εμφάνιση.  Οι θαμώνες που παρευρέθηκαν σ` αυτό το event σίγουρα έμειναν ευχαριστημένοι στο έπακρο. Διασκέδασαν , τραγούδησαν, θυμήθηκαν…

Το set list περιελάμβανε τα παρακάτω τραγούδια :

1. Are you ready 

2. Jailbreeak

3. Don`t believe a word

4. Waiting for an alibi

5. Killer on the loose 

6. Emerald

7. Dancing in the moonlight

8. Massacre                                                 

9. Angel of death

10. Still in love with you

11. Whiskey in the jar

12. Sha la la la la

13. Suicide

14. Cowboy song

15. The boys are back in town

      Encore

16. Rosalie

17. Black rose

 

Αν και εγώ προσωπικά θα ήθελα να ακούσω  και τα “Holly War”  και “ Chinatown”, δεν χαλάει καθόλου την όμορφη βραδιά που πέρασα.

Μέτα το τέλος της συναυλίας ο Marco Mendoza ,που από ότι φαίνεται έχει αναλάβει το επικοινωνιακό μέρος του γκρουπ, ( σημ. είναι αυτός που δίνει και τις συνεντεύξεις για λογαριασμό της μπάντας), βγήκε πρώτος μίλησε με τον κόσμο, υπέγραψε αυτόγραφα, και φωτογραφήθηκε με τους φίλους του γκρουπ. Ενώ τα υπόλοιπα μέλη πολύ αργότερα όλα αυτά τα έκαναν με συνοπτικές διαδικασίες.

Οι Thin Lizzy είναι μια θρυλική μπάντα. Στην ιστορία της, πέρασαν από  αυτήν  (πέρα από τον Phil Lynott  και τον Gary Moore),  τεράστια ονόματα όπως Tommy Aldridge, Francesco DiCosmo, Eric Bell, Brian Robertson, Snowy White, John Sykes  που σίγουρα θα θέλαμε να την δούμε με κάποιους από αυτούς. Παρ όλα αυτά σε μας έλαχε να τους δούμε με τη σύνθεση του 2012 που είναι αυτή και την αναφέρω ολοκληρωμένη:

Brian Downey -τύμπανα,  Scott Gorham - κιθάρα, Darren Wharton – πλήκτρα, Ricky Warwick (The Allmighty) - φωνητικά , Marco Mendoza (Whitesnake, Ted Nugent) - μπάσο, Damon Johnson (Alice Cooper)- κιθάρα.

Οι εντυπώσεις του κόσμου (με όσους μίλησα μετά),ήταν όλες θετικές . Θα ήθελα να ξαναδώ  και πάλι αυτή την μπάντα, να νιώσω και πάλι την ένταση τον παλμό και το πάθος των τραγουδιών των Thin Lizzy.

Παρόλα αυτά, παραμένω στην αρχική μου άποψη για αλλαγή στο όνομά τους, μιας και πιστεύω πως το 1 / 4  από τα ιδρυτικά μέλη της μπάντας είναι πολύ μικρός αριθμός, για τη συνέχιση ενός τόσο μεγάλου ονόματος όπως οι Thin Lizzy ,εν έτι 2012. Ένα όνομα που είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την τεράστια ροκ φιγούρα που ακούει στο όνομα Phil Lynott .

                                                                    Ηλίας Μεταλλινός

 

                                            

 

Steve Vai live in Thessaloniki Principal 5-11-2012.

                           STEVE VAI  LIVE IN THESSALONIKI 

                                        10/11/2012 PRINCIPAL

 

 

  Δώδεκα χρόνια πριν, τον Απρίλιο του 2000 ο τεράστιος Steve Vai  ήρθα για πρώτη φορά στη Θεσσαλονίκη σε ένα εκπληκτικό τότε live, με τον E.Sardinas σαν support band και στην σύνθεση της μπάντας του τον Mike Mangini (Dream Theater) στα τύμπανα. Εκείνο το εκπληκτικό  τρίωρο   (instrumental κυρίως)  σόου, από ένα μοναδικό κιθαρίστα  που κυριολεκτικά μάγεψε,  μας έκανε να υποσχεθούμε  στους εαυτούς μας την παρουσία μας (όσο είναι εφικτό φυσικά), σε κάθε εμφάνισή του στην πόλη μας. Έκτοτε ήρθε ακόμη μια φορά στην Θεσσαλονίκη στον απαράδεκτο χώρο του Fix, που τυχεροί ήταν μόνο οι θαμώνες της πρώτης σειράς, με επίσης τεράστιους μουσικούς στην παρέα του όπως Tony Macalpin (guitar, keys ) και  Billy Sheehan (bass).

Με ανυπομονησία λοιπόν, όλοι οι fan  των guitar heroes (και όχι μόνο), περίμεναν τη στιγμή που θα τον ξαναδούμε  μετά την ανακοίνωση της εμφάνισης του για τρίτη φορά στην πόλη μας.

Βεβαία η διεξαγωγή  οποιασδήποτε συναυλίας καθημερινή, θεωρείται λίγο δύσκολη μέρα, για όσους έχουν ακόμα κάποια εργασία, και ειδικότερα απογευματινή βάρδια. Έτσι λοιπόν με την αγωνία του να προλάβω, με τα μάτια στο ρολόι, και το κοντέρ της μηχανής στα “κόκκινα”, κατάφερα να προλάβω… την πρώτη νότα του Steve Vai  στη σκηνή του Principal.

  Θεσσαλονίκη καλησπέρα. Οι μοναδικές ελληνικές λέξεις  του Steve Vai  μετά το πρώτο instrumental της εισαγωγής.

Σήμερα θα παίξουμε πέντε ώρες είπε…

Από πού να ξεκινήσεις και που να τελειώσεις.

Ο καπετάνιος Steve Vai  και το πλήρωμά του από το ξεκίνημα, δεν άφησαν περιθώρια στους θαμώνες να αποσπαστεί το βλέμμα τους σε κάποιο άλλο σημείο πέραν της σκηνής. Και ένα πλήρωμα , που σίγουρα δεν χρίζει καμιάς αμφισβήτησης. Dave Weiner  στην δεύτερη κιθάρα και πότε-πότε στα πλήκτρα, που όπως και μας είπε και ο ίδιος ο Steve Vai  δεν κάνει κανένα live χωρίς τη παρουσία του. Philip Bynoe στο μπάσο, πραγματικός ογκόλιθος και μεγάλος session μουσικός,( ήταν επίσης πάρων στην πρώτη εμφάνιση του  Vai  στην Θεσσαλονίκη το 2000). Jeremy Colson στα τύμπανα, “the hammer of the god” όπως τον χαρακτήρισε, επίσης ένας εξαίρετος session  drummer. Και όπως σε κάθε περιοδεία του  κάτι νέο έχει να επιδείξει. Σ` αυτή την περιοδεία το νέο μέλος της μπάντας ήταν η βιρτουόζος της άρπας Deborah Henson. Με την επιβλητική φωτιζόμενη ηλεκτρική άρπα της και με το πότε επιθετικό και  πότε αέρινο παίξιμό της κέρδισε την αγάπη του κοινού.

Οι εναλλαγές ήχων και εικόνων σε κρατούν σε εγρήγορση. Η κιθάρα του Vai   δεν σταματά να ζωγραφίζει σουρεαλιστικές εικόνες στον ηχοχώρο της σκηνής, παντρεμένες  με τις γλυκές νότες της άρπας της Deborah Henson. Και όλα αυτά να κυλούν  … δεμένα γερά πάνω στα θεμέλια που χτίζουν κατά τη διάρκεια όλης της συναυλίας  ο Philip Bynoe και ο Jeremy Colson.  Οι μουσικοί  όλοι βρίσκονται σε διαρκή κίνηση. Ο Dave Weiner  εναλλάσσει την κιθάρα με τα πλήκτρα ανάλογα με τια απαιτήσεις του κάθε μουσικού θέματος.

Ο Steve Vai  έχει αφήσει χώρο για όλους τους μουσικούς  του, και χρόνο για να παρουσιάσει ο καθένας το αναμφισβήτητο ταλέντο του. Ο Dave Weiner  μόνος επί σκηνής με μια ακουστική κιθάρα, ερμηνεύει δικές του συνθέσεις.  ο Philip Bynoe βγαίνει αργότερα με ένα τεράστιο επιβλητικό κόντρα μπάσο, και επιδίδεται στο δικό του σόλο. Σε λίγο τα φώτα σβήνουν. Διακρίνεται  μια φωτιζόμενη ηλεκτρική  άρπα, και μια γυναικεία φιγούρα δίπλα. Ο χώρος γεμίζει απαλές μελωδίες. Στη σκηνή μόνη η Debora Henson. Είναι πραγματικά εκπληκτικό το πώς μπορεί να σε μεταφέρει χωρίς να το καταλάβεις  από τις γλυκές  κλασικές μελωδίες της μια άρπα, στον ρυθμό μιας ροκ συναυλίας…

Αλλά την παράσταση στα προσωπικά σόλο, κλέβει “το σφυρί των θεών” ο Jeremy Colson.

Εμφανίζεται στη σκηνή με ένα φορητό drum kit στολισμένο με μικρές νεκροκεφαλές και πολύχρωμα λαμπάκια. Κάπου θύμιζε ίσως ένα μικρό λούνα Παρκ. Παίζει ασταμάτητα. Πλησιάζει στο κέντρο στης σκηνής διπλά στον Steve Vai και ανταλλάσουν μεταξύ τους μουσικές κόντρες. Από τα πιο χαρακτηριστικά σημεία της βραδιάς.

Αλλά κάθε συναυλία του Steve Vai  είναι όπως είπα και παραπάνω, γεμάτη εκπλήξεις που διαδέχονται η μια την άλλη. Κάποια στιγμή τα φώτα χαμηλώνουν. Ξανά λαμπάκια και λέιζερ επί σκηνής. Αυτή τη φορά οι δέσμες φωτός έρχονται από την κιθάρα του Vai και από την ρομποτική στολή που φοράει. Μια πανδαισία χρωμάτων αντανακλάται πάνω  στην αρχαιοελληνική φορεσιά του , και τον μετατρέπει  από χαμογελαστό, σε  ένα επιθετικό και άγριο ρομπότ.

Το εκπληκτικότερο όμως (προσωπικά για μένα αλλά και για πολλούς φίλους πιστεύω), ήταν η στιγμή που απέδειξε στον κόσμο πόσο μεγάλη φαντασία και ταλέντο έχει αυτός ο μουσικός, συνθέτοντας εκείνη τη στιγμή  ένα ολόκληρο μουσικό θέμα επί σκηνής.

Ανέβασε λοιπόν δυο άτομα από το κοινό, πάνω στη σκηνή. Επαναλαμβάνοντας συνέχεια το όνομα του ενός, δημιούργησε έναν ρυθμό, που σταθερότατα κρατούσε στα τύμπανα ο Jeremy Colson. Ο δεύτερος θαμώνας έδωσε με το στόμα του ένα ρυθμό, τον οποίο αντέγραψε πιστά στην κιθάρα του ο  Steve Vai  και συνέχισε να τον διατηρεί στο μπάσο ο Philip Bynoe. Δίνοντας οδηγίες και στους υπόλοιπους μουσικούς και τον ρυθμό που θα ακολουθήσουν, άρχισε να ζωντανεύει μπροστά στα μάτια και τα αυτιά όλων μας ,ένα νέο τραγούδι. Βέβαια, είπε στους μουσικούς, «παίζεται εσείς και εγώ θα προσθέσω τα δικά μου και θα κάνω και μερικά τρελά ακόμα γιατί όπως ξέρετε είμαι ο Steve Vai».

Κάπου  κοντά στις δύο ώρες εμφάνισης μας θύμισε αυτό που είχε πει και στην αρχή και παραλίγο να το πιστέψουμε… έχουμε ακόμα άλλες τρείς ώρες ακόμα…. Φυσικά τα πράγματα δεν θα μπορούσαν να είναι έτσι, αλλά και τα επόμενα σαράντα λεπτά ήταν εξίσου δυναμικά και μελωδικά. Με το “for the love of god”  και το”Taurus bulba” στο  encore, έκλεισε ακόμα μια εξαιρετική συναυλιακή βραδιά, και ένα υπέροχο σόου. Ευχαριστώντας επανειλημμένα τον κόσμο για την παρουσία του υποσχέθηκε σύντομα να ξαναέρθει στην πόλη μας.

Το χορταστικό δύο ωρών και σαράντα λεπτών set list, περιελάμβανε τα παρακάτω τραγούδια:

1.Racing the World

2. Velorum

3.Building the Church

4.Tender Surrender

5.Gravity Storm

6.Dave Weiner Acoustic Guitar Solo

7.Weeping China Doll

8. Answers

9.The Animal

10.Whispering a Prayer

11.The Audience Is Listening

12. Deborah Henson-Conant Harp solo

13.Rescue Me or Bury Me (Vai song)

 14.Sisters

15.Pusa Road

16.Jeremy Colson drum solo

17.The Ultra Zone

18. Frank

19.Build Me a Song

20.For the Love of God

21.Taurus Bulba

Δεν ξέρω αν σας έχει συμβεί ποτέ σε κάποια συναυλία, αλλά κατά την είσοδό μου στον συναυλιακό χώρο, είχα την  αίσθηση πως αυτό το live λαμβάνει χώρα με όλα τα μέτρα και σταθμά των επιθυμιών και των απαιτήσεων μου. Αυτή την αίσθηση είχα και διατηρήθηκε και με το παραπάνω και μέχρι  το τέλος.

Ο Steve Vai  δεν είναι ένας τυχαίος μουσικός ή ένας διάττοντας αστέρας της κιθάρας. Είναι πραγματικά ένα ροκ φαινόμενο. Ένας σόουμαν που έχει την ικανότητα να σε συμπαρασύρει  σε μουσικούς δρόμους που πολλοί σίγουρα θεωρούσαν αδιάβατους .

 

Όποιος δεν έχει παρακολουθήσει κάποια εμφάνιση του Steve Vai  θεωρώ ότι έχει έλλειψη μουσικών εμπειριών, αφού κάθε εμφάνισή του αποτελεί και το κοινό μια ανεξάντλητη πηγή άντλησης μουσικών ερεθισμάτων και φαντασίας. Το θεωρώ must, και προτείνεται ανεπιφύλακτα.

                                                                                      Ηλίας Μεταλλινός

 

 ΣΗΜ.  Να ευχαριστήσουμε τον Αλέξη Αναστασιάδη και τον 1055 Rock για την συμβολή τους στην διεκπεραίωση του παραπάνω άρθρου.