THIS WILL DESTROY YOU - MISUSE 7/4/2012 BLOCK 33

MISUSE – THIS WILL DESTROY YOU

                                         ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ       7/4/2012   BLOCK 33

Πρώτη δημοσίευση στο site του rockarolla.eu στις 10/4/2012 http://www.rockarolla.eu/reports/live-reports/852-misuse-this-will-destroy-you-742012-block-33-

 Η ιστορία επαναλαμβάνεται…

Παρότι στην ανακοίνωση  για την συναυλία των  Τhis will destroy you δεν αναφερόταν κάποιο support συγκρότημα ευχάριστη έκπληξη αποτέλεσε η παρουσία των “δικών μας”  Misuse, που πρόσφατα κυκλοφόρησαν την νέα τους δουλεία με τον τίτλο “April”. Οι Misuse, μοιραστήκαν πραγματικά την εμφάνιση τους, με τους Τhis will destroy you. Πιστεύω ότι και τα δύο συγκροτήματα ταίριαξαν τόσο πολύ μουσικά και επί σκηνής, που το ένα έμοιαζε να είναι συνέχεια του άλλου.

Ξεκινώντας την βραδιά οι Misuse, απέδειξαν με την ότι είναι ένα συγκρότημα με πολύ μεγάλες δυνατότητες, αναζητώντας μουσικές διεξόδους, με πολύ μεγάλη ανάπτυξη των μουσικών τους θεμάτων. Αν και σε ορισμένα σημεία με κούρασαν οι μακρόσυρτες εισαγωγές τους. Πάντως θεωρώ ότι έχουν πολλά να δώσουν στη συνέχεια της πορείας τους με την μουσική τους. Αρκεί να αφήσουν να καλπάσει ελευθέρα το δημιουργικό τους άτι, που χαλιναγωγείται προς το παρόν από  την υπερβολική ανάπτυξη των μουσικών τους αναζητήσεων.

Μετά από μια ώρα και πέντε λεπτά που διήρκησε η εμφάνιση του ελληνικού συγκροτήματος, ήρθε η ώρα για τους Τhis will destroy you, που οι κριτικοί, τους θεωρούν μια από τις πολλά υποσχόμενες μπάντες της post rock.(Παρόλο  που οι ίδιοι φημολογείται ότι θέλουν να αποβάλουν τον  όρο post rock από την μουσική τους).

Το αποτέλεσμα της συνθετικής αλλά και της εκτελεστικής ικανότητας των TWDY μπορεί να σε ηρεμίσει να σε ταξιδέψει και να οδηγήσει τα μουσικά σου ακούσματα σε σουρεαλιστικές διαδρομές με πολύχρωμα διακλαδιζόμενα μονοπάτια.

Η σκηνική τους παρουσία, ξεπέρασε σε χρονική διάρκεια κατά πολύ λίγο, αυτήν των Misuse, ολοκληρώνοντας την εμφάνισή τους σε μία ώρα και δέκα λεπτά, αποδεικνύοντας ότι είναι από τα υποσχόμενα συγκροτήματα του  post rock.

Παρόλα αυτά ένιωσα μία από τα ίδια με την συναυλία των Kwoon-Moguai. Όσο φανταστικά κύλησε η μουσική των TWDY (αλλά και των Misuse), τόσο κουραστικό ήταν το οπτικό μέρος. Στατικές μπάντες με μουσικούς να έχουν χαθεί στην εξερεύνηση των μουσικών τους δυνατοτήτων, με τους προβολείς “καρφωμένους” και ακίνητους, με το μπλε κα κόκκινο χρώμα να επικρατεί, και φόντο τον υπό κατασκευή τοίχο της σκηνής του block. Και για να σας δώσω καλύτερα την αίσθηση των θαμώνων του live, θα σας πρότεινα να βγάλετε μια υψηλής ευκρίνειας φωτογραφία από τη συναυλία, προβάλετέ την στην HD οθόνη της τηλεόρασης του σπιτιού σας και χαμηλώστε τα φώτα. Βάλτε στο στερεοφωνικό σας να παίζει η μουσική των TWDY, Misuse, Kwoon, Moguai, ή οποιοδήποτε άλλο συγκρότημα ατμοσφαιρικού ροκ θέλετε, κα βρεθήκατε στο live. Αυτήν την αίσθηση είχαμε.

Σίγουρα δεν είναι από τις συναυλίες που θα συζητιούνται για αρκετό καιρό, και αυτό αδικεί τις υπέροχες μουσικές τους.  

Συγκροτήματα αυτών των μουσικών κατευθύνσεων, πρέπει κατά τη γνώμη μου να έχουν ένα κρυφό μέλος. Αυτόν που δεν θα βρίσκεται στη σκηνή, αλλά που θα εργάζεται γι` αυτούς που δημιουργούν στη σκηνή. Που θα φροντίζει για την οπτική υποστήριξη των συναυλιών, και την ανάδειξη της μουσικής αυτών  των συγκροτημάτων με τον καλύτερο τρόπο. Χρησιμοποιώντας light show, προβολή διαφόρων κλιπ σε video wall, χρήση καπνού, ή οτιδήποτε άλλο μπορεί να δέσει και να χτίσει το προφίλ της μπάντας σκηνικά. Θεωρώ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ την οπτική υποστήριξη των συναυλιών συγκροτημάτων, αυτών των μουσικών κατευθύνσεων.

Είναι ακόμη, ένας σημαντικός τρόπος να προσελκύσεις κοινό στις συναυλίες, και να εδραιώσεις την φήμη μιας αξιόλογης μπάντας.

Θαυμάζω αυτά τα συγκροτήματα για το ταλέντο τους, λατρεύω την ταξιδιάρικη μουσική τους, και θέλω να ελπίζω, ότι στην επόμενη συναυλιακή post rock βραδιά, θα έχουμε σημαντική βελτίωση στο οπτικό κομμάτι. Αλλιώς, θα προτιμήσω την αναπαυτικότητα του καναπέ μου, την HD οθόνη της τηλεόρασής μου, και τον Hi-Fi ήχο του στερεοφωνικού μου, για να απολαύσω ένα όμορφο μουσικό ταξίδι…

                                                                       Ηλίας Μεταλλινός

ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΓΓΕΛΑΚΑΣ 6/4/2012 BLOCK 33

                                                     ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΓΓΕΛΑΚΑΣ 

                                                                           6/4/2012 BLOCK 33

                    Πρώτη δημοσίευση στο site του rockarolla.eu στις 10/4/2012 http://www.rockarolla.eu/reports/live-reports/850--642012-blog-33

     Η  Θεσσαλονίκη αγαπάει το ελληνικό ροκ, αγαπάει το ρεμπέτικο και ακόμα περισσότερο και τα δύο μαζί, αν όμορφα μπορείς μουσικά να τα “πλέξεις”. Αυτήν την όμορφη χημεία  τα τελευταία χρόνια κάνει  ο Γιάννης  Αγγελάκας, με την μουσικά ιδιαίτερη παρέα του.

Πόσο μάλλον αν μέσα σε αυτήν την παρέα συμμετέχει ένα άλλο ροκ παιδί της πόλης μας ο Ντίνος Σαδίκης (στον μπαγλαμά), των ιστορικών πλέον “Εν Πλώ”, με δισκογραφία που μπορεί να μην ξεπερνά τα δάχτυλα του ενός χεριού, αλλά που μέχρι σήμερα, τα τραγούδια του τραγουδιούνται, διασκευάζονται, εμπνέουν.

  Ενώ η συναυλία είχε ξεκινήσει ,η προσέλευση του κόσμου ήταν ακόμα σε εξέλιξη, με παρά πολύ νεαρό κοινό να έρχεται σε μεγάλες παρέες στον χώρο της εκδήλωσης. ( Περιττό να πούμε βέβαια ότι η συναυλία ήταν sold out).Ο ασφυκτικά γεμάτος χώρος του Block33 με δυσκολία επέτρεπε την είσοδο σε περισσότερους θαμώνες, κρατούσε ένα μικρό μέρος του κοινού έξω από την είσοδο και γύρω από αυτήν.

Η αγάπη του κόσμου έκδηλη. Από την πρώτη κιόλας νότα, όλος ο κόσμος τραγουδάει μαζί με τον Αγγελάκα.
Και στα ενδιάμεσα κενά και μέχρι να ξεκινήσει το επόμενο τραγούδι, ο κόσμος συνεχίζει:
Είναι ωραία στον παράδεισο…  Είναι ωραία στον παράδεισο…
και η βραδιά μετατρέπετε σε ένα γεμάτο μουσικά χρώματα παραλήρημα...

Η εξέλιξη της συναυλίας έγινε όπως ακριβώς λέει και το συγκρότημα … περιοδεύουμε καθιστοί και, που και που σηκωνόμαστε. Ακούσαμε τραγούδια από δουλειές του Αγγελάκα με τους επισκέπτες , με τις τρύπες, και όχι μόνο. Τραγούδια επίσης του Ντίνου Σαδίκη  όπως το “Χωρίς κανόνα” ,αλλά και την διασκευή του Μάρκου Βαμβακάρη ”Αντιλαλούν οι φυλακές” που είχαν κυκλοφορήσει οι “Εν Πλώ” σε ένα 45άρι βινύλιο και είχε διανεμηθεί χρόνια πριν με το fanzine “Στις σκιές του Β23”. Τα όρθια τραγούδια ήρθαν προς το τέλος , με το “‘Ενα κεφάλι γεμάτο χρυσάφι”,” Ο χαμένος τα παίρνει όλα” , και το συμβολικό” ‘Ολα είναι δρόμος”, με το οποίο έκλεισε και η βραδιά.

Σαν ανταπόδοση για την αγάπη του  κόσμου για τα τραγούδια , ο Αγγελάκας δεν στάθηκε καθόλου φειδωλός στον χρόνο, αφού για περισσότερο από 2 ώρες γέμισε την βραδιά μας με αγαπημένα τραγούδια  

Το παρακάτω βιντεάκι φαίνεται καθαρά οτι "τραβήχτηκε" με κινητό.  Μπορεί η εικόνα να μην  είναι καλή αλλα αντιπροσωπεύει πλήρως την ατμόσφαιρα της βραδιάς.                                                         

                                                                          Ηλίας Μεταλλινός

TARJA Principal Club Theatre, Thessaloniki, Greece 28-1-2012

                                                                    Tarja

         Principal Club Theatre, Thessaloniki, Greece 28-1-2012

 Πρώτη δημοσιευση στο site του rockarolla.eu στις 3/2/2012 http://www.rockarolla.eu/reports/live-reports/786--tarja-principal-club-theatre-thessaloniki-greece-28-1-2012

   Η συναυλία της Tarja στο Principal, σηματοδοτεί την ολοκλήρωση ενός μεγάλου συναυλιακού κύκλου, στον μουσικά ιστορικό αυτό χώρο της Θεσσαλονίκης. πλέον οι εκδηλώσεις του Principal μεταφέρονται στην αποθήκη του μύλου, (όπως μας ενημερώνανε με ανακοινώσεις που ήταν τοιχοκολλημένες στον χώρο του Principal), που παρέμεινε αρκετό καιρό παροπλισμένη από ροκ εμφανίσεις.

Τελευταία στιγμή μάθαμε για την εμφάνιση support μπάντας, αφού δεν μας είχε ανακοινωθεί κάτι τις προηγούμενες μέρες.

Η μέρα λοιπόν άνοιξε φανταστικά με τους αθηναίους Meden Agan, με μια εντυπωσιακή είσοδο στη σκηνή.
Ένα συγκρότημα με γυναικεία οπερετικά φωνητικά δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερη επιλογή support για αυτό το live.
Η πληθωρική γλυκύτατη τραγουδίστρια Ηλιάνα των Meden Agan, έκλεψε πραγματικά τις εντυπώσεις των θαμώνων του Principal.
  Η παρουσία των Meden Agan ζέστανε την ατμόσφαιρα. Το κοινό ζητούσε κι άλλα τραγούδια από την αθηναϊκή μπάντα αλλά ήδη είχαν ολοκληρώσει την 60λεπτη παρουσία τους και αποχαιρέτησαν το κοινό με ένα τραγούδι των Within Temptation.

    Ήρθε λοιπόν η στιγμή της εμφάνισης της Φιλανδής Tarja. Πρώτος εμφανίστηκε αριστερά της σκηνής ο Max Lilja (ex-APOCALYPTICA) στο τσέλο. Αμέσως μετά ο Christian Kretschmar στα πλήκτρα, και ο Alex Scholpp (FARMER BOYS) στην κιθάρα. Την μπάντα ολοκλήρωσαν στο κέντρο και δεξιά της σκηνής δύο από τους πιο περιζήτητους session μουσικούς οι Kevin Chown στο μπάσο, και ο τεράστιος Mike Terrana στα τύμπανα. Και αν η ροκ ιστορία της Tarja Turunen μπορεί να γραφτει σε ένα τεύχος ενός ρόκ περιοδικού, για τους δύο τελευταίους (ιδιαίτερα για τον Terrana), θα χρειαζόμασταν 10τομη εγκυκλοπαίδεια. Ενδεικτικά να αναφέρω λίγες από τις συνεργασίες του όπως MASTERPLAN, SAVAGE CIRCUS, RAGE, YNGWIE MALMSTEEN… κλπ. κλπ. Και σίγουρα με τέτοιους μουσικούς στο συγκρότημά σου είναι σίγουρο ότι θα αποτελέσεις εξαίρεση της παροιμίας, «όταν φύγει το πρόβατο από το κοπάδι το τρων οι λύκοι».

 Με επιβλητικό μαύρο φόρεμα & διαθέτοντας μία από τις καλύτερες φωνές στο χώρο του οπερετικού ροκ, αλλά και με μια καλοστημένη μπάντα επί σκηνής ερμηνεύοντας με το μοναδικό δικό της τρόπο, τραγούδια από την τελευταία της δουλειά "What Lies Beneath" και όχι μόνο. Μπορεί να μην ακούσαμε τραγούδια όπως το “the phantom of the opera”ή το “nemo” που αγαπήσαμε όταν ήταν στους Nightwish, αλλά αυτό δεν μειώνει καθόλου την ποιότητα και την ατμόσφαιρα του όλου live. Αντιθέτως μάλιστα η τελευταία της δουλειά είναι ισάξια αν όχι και καλύτερη από άλλες των Nightwish.

Κάπου στα 50 λεπτά περίπου μετά το ξεκίνημα, οι μουσικοί άλλαξαν θέσεις παίρνοντας τις γνωστές παρεήστικες θέσεις για ένα 10λεπτο ακουστικό σετ.

Το live συνεχίστηκε διατηρώντας πάντα τον ρυθμό  και τη διάθεση σε ένα πραγματικά θερμό κοινό. Θα ήταν παράλειψη βέβαια να μην αναφέρω το 10λεπτο solo drums του ογκόλιθου (και εμφανισιακά και ακουστικά) που ακούει στο όνομα Mike Terrana με συνεχόμενα drumstick spin κατά την διάρκεια όλης της συναυλίας και του σόλο.

Το encore επιφύλασσε ακόμη μια όμορφη οπτική έκπληξη. Η Tarja εμφανίστηκε στη σκηνή με ένα ολόλευκο φόρεμα σαν νεράιδα, κλείνοντας αυτή τη συναυλία με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

 

Ενδεικτικά το setlist περιλάμβανε τα τραγούδια:

1.      Boy and the Ghost

2.      Lost Northern Star

3.      Falling Awake

4.      I Walk Alone

5.      Dark Star

6.      Drum Solo

7.      Little Lies (band)

8.      Little Lies

9.      Into the Sun

10.  Bless the Child

11.  Rivers of Lust / Minor Heaven / Montañas de Silencio / Sing for Me

12.  I Feel Immortal

13.  Never Enough

14.  In for a Kill

Encore:

15.  Anteroom of Death             

16.  Die Alive

17.  Until My Last Breath


  Πάντως αυτό το “ρόκ πρόβατο” (Tarja), σίγουρα δείχνει ότι άνετα μπορεί να επιβιώσει στην ρόκ ζούγκλα…. Μήπως πρέπει να αρχίσουμε να ανησυχούμε για το κοπάδι (Nightwish);….

                                                                   Ηλίας Μεταλλινός

KWOON- MOGWAI ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 20/01 2012 BLOCK33

                                  KWOON- MOGWAI       ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
                                                                     ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ  20/01 2012   BLOCK33
  
 Πρώτη δημοσίευση στο site του rockarolla.eu στις http://www.rockarolla.eu/reports/live-reports/776-mogwai-live

 Δύο ατμοσφαιρικά συγκροτήματα στο BLOCK33 είναι πάντα μία διπλή πρόκληση για ένα πολλά υποσχόμενο συναυλιακό βράδυ.
    Από τις 20.30 άνοιξαν οι πόρτες και η προσέλευση του κόσμου ήταν συνεχώς αυξανόμενη ενώ έως τις 10.30 που εμφανιζόταν οι MOGWAI ο χώρος ήταν γεμάτος.
  

 Στις 21.05 και για τα επόμενα 60 λεπτά οι KWOON επί σκηνής. (μια μπάντα που επιλεκτικά είχα ακούσει τραγούδια της χωρίς να έχω ασχοληθεί ποτέ ιδιαίτερα μαζί της).
    Πραγματικά εντυπωσιάζομαι. Είναι καταπληκτικοί. Λιτοί και περιεκτικοί στη μουσική τους. Μουσικά θέματα που ξεκινούν από βελούδινες μελωδίες, και καταλήγουν με βαθμιαία “μουσική επιδείνωση” σε ηλεκτρικό παροξυσμό.
     Τρείς κιθάρες που καθοδηγούν τη μουσική ρότα της μπάντας, τα τύμπανα που μετατρέπουν μελωδικές στιγμές σε εκρήξεις  συναισθημάτων και η φωνή του τραγουδιστή σχεδόν ψιθυριστή να επιπλέει στο μουσικό αυτό ηχόχρωμα.
     Ένα συγκρότημα πολλά υποσχόμενο, με έναν ιδιαίτερο δικό του ήχο που άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις. Πιστεύω ότι έχει να δώσει πολλά στη συνέχεια της μουσικής και δισκογραφικής τους πορείας.
     Μέχρι εδώ όλα τέλεια. Έχουμε το καλύτερο ξεκίνημα για ένα συναυλιακό βράδυ. Ήδη είναι 22:10 και έχουμε περίπου 30 λεπτά κενό έως ότου ετοιμαστεί η σκηνή για τους MOGWAI.
    
  Δεν ξέρω ποιος, που, & πως έκανε την μουσική επιλογή για το κενό μεσοδιάστημα της αλλαγής των συγκροτημάτων, αλλά κυριολεκτικά μας έσπασε τα νεύρα. Συνονθύλευμα ακατέργαστων ήχων, ηλεκτρονικών κούφιων κρουστών, με παρεμβάσεις από μεταλλικά ξυσίματα, & ακαταλαβίστικους ήχους που θύμιζαν πιο πολύ αποκωδικοποίηση συνομιλίας με εξωγήινους παρά με μουσική. Τα νεύρα μας  τσίτα. Μετά από δυο φορές που βγήκα έξω για να ψιλοσυνέλθω, ήδη πήγε  22:40. το μαρτύριο μας ευτυχώς τέλειωσε και επιτέλους οι  MOGWAI επί σκηνής.
     Όλοι  περιμέναμε να δούμε μια μπάντα που γνωρίζουμε τη μουσική τους χρόνια και νοερά ταξιδεύουμε μαζί της. Είναι πραγματικό δέλεαρ ήχου για τον κάθε ακροατή.     Και  ειδικά αν συνδυαστεί με το κατάλληλο light show, μπορεί να “ταξιδέψει” τον κάθε θαμώνα σε άλλη διάσταση.
    

 Παρόλα  αυτά η συναυλία βρισκόταν σε εξέλιξη αλλά χωρίς κάτι το ιδιαίτερο όσον αφορά το light show. Στατική μπάντα επί σκηνής έναν μπασίστα που έδινε την εντύπωση ότι έκανε αγγαρεία, και με 2 κινούμενοι προβολείς που φώτιζαν σταδιακά το κοινό, ήταν το όλο περιτύλιγμα του οπτικού σόου του πακέτου των MOGWAI.
    
 Μια καθαρά instrumental μπάντα  με ατμοσφαιρικό ήχο, θεωρώ ότι από τα must για την προώθηση της δουλειάς της  (τουλάχιστον στις ζωντανές εμφανίσεις της) είναι τα  light shows και οι  optical illusions.
     

 Στο σημείο αυτό λοιπόν  οι MOGWAI ήταν στο χειρότερο επίπεδο. Παρ` όλα αυτά έχοντας την καλή  διάθεση που μου είχαν δημιουργήσει οι KWOON έκλεινα τα μάτια και ταξίδευα με την υπέροχη μουσική των σκοτσέζων.
     

Δεν ξέρω αν έφταιγε ο χώρος ,η διάθεση του γκρουπ η τσιγκουνιά των σκοτσέζων. Ούτε και θα το ψάξω παραπάνω. Απλά υπήρξε μια ζυγαριά που στο ζενίθ της πλάστιγγας ήταν η μουσική των MOGWAI, και στο ναδίρ το οπτικό μέρος.
      Κάπως έτσι φτάσαμε και στο encore το oποίο μας έκρυβε ακόμα ένα μειονέκτημα κατά  τη γνώμη μου. Οι MOGWAI εγκαταλείποντας τη σκηνή και μέχρι την επανεμφάνιση τους για το encore άφησαν ανοιχτούς τους ενισχυτές για 5 περίπου λεπτά σε πλήρη παραμόρφωση, τρυπώντας μας και τα μυαλά και τα αυτιά. Και δεν θεωρώ βεβαία την συγκεκριμένη ηχορύπανση ούτε τέχνη ούτε φαντασία ούτε μουσική ή όπως αλλιώς θα θέλατε να το πείτε.
      
Χωρίς κάτι άλλο ιδιαίτερο κύλισε και το encore  φτάνοντας στο τέλος της συναυλίας.
      Δεν μπορώ να πω ότι έμεινα ευχαριστημένος από την εμφάνιση των MOGWAI.
     Περίμενα πολύ περισσότερα από μια μπάντα μεγάλων μουσικών δυνατοτήτων, και σίγουρα θα πρέπει να δώσουν μεγάλη σημασία στο πακέτο παρουσίασης των εμφανίσεων τους. Και αυτό,  γιατί  το συγκεκριμένο τουλάχιστον live, αδίκησε κατά πολύ  την καταπληκτική μουσική τους.



                                                       

                                                                   

  Ηλίας Μεταλλινός

SAMSARA BLUES EXPERIMENT LIVE
                                                            15/1/2012 EIGHTBALL

         Πρώτη δημοσίευση στο site του rockarolla στις 18/1/2012  http://www.rockarolla.eu/reports/live-reports/772-samsara-blues-experiment-live-eightball-1512012                                         

…11.30  η στιγμή που οι γερμανοί SAMSARA BLUES EXPERIMENT ανεβαίνουν στη σκηνή του Eightball 

Οι 3 πρώτες ελληνικές μπάντες που προηγήθηκαν, οι Welcome Home,με κλασικό ροκ, οι  High Noon & οιHogg με stoner rock κυρίως, προετοίμασαν κατάλληλα το κοινό  για το επερχόμενο μουσικό συμβάν.

Τώρα ...πώς μπορείς να περιγράψεις τώρα μια συναυλία των SAMSARA BLUES EXPERIMENT?…ας προσπαθήσουμε να το δούμε από μια άλλη πλευρά….

Οι πρώτες βαρύγδουπες νότες της κιθάρας  ηχούν,… το μουσικό αστρόπλοιο τους ξεκινά …και μας μεταφέρει κάπου στα κακόφημα στενοσόκακα στα τέλη της δεκαετίας το1800 στην Αγγλία ή σε κάποιο ανασφαλή μονοπάτι ενός ομιχλώδης  δάσους; … Όπως και να έχει, η μουσική των S.B.E. μπορεί να εξιτάρει την φαντασία σου και να σε μεταφέρει όπου οι πτυχές του μυαλού σου αναζητούν διεξόδους δράσης.

Με αργούς  και σταθερούς μουσικούς βηματισμούς καθοδηγούν την διαδρομή της φαντασίας μας.. Ένα μουσικό πέπλο μυστηρίου καλύπτει το χώρο… και ενώ όλα κινούνται σφαιρικά , ο drummer αλλάζει ρυθμό..το τέμπο γίνεται ολοένα γρηγορότερο. Η αδρεναλίνη ανεβαίνει… είσαι έτοιμος για μάχη σε αυτό το μουσικό σου μονοπάτι.

Μου θυμίζει video game τρόμου που η αλλαγή ήχου και ρυθμού σε προετοιμάζει για κάποια δυνατή σύγκρουση ή για κάποια αναπάντεχη εισβολή διατηρώντας τα αντανακλαστικά σου σε πλήρη ετοιμότητα.

Καταιγιστικές μουσικές εξάρσεις και πανδαιμόνιο… ο τραγουδιστής κάτι θέλει να πει. Το μικρόφωνο δεν ακούγεται καλα. Αν και δεν χρειάζεται να καταλάβουμε τους στίχους.. η μουσική τα λέει όλα. Έρχεται στο μυαλό μου το “careful with that axe Eugene” των ανυπέρβλητων Pink Floyd. Και όχι μόνο..  Δαιμονισμένα solos ακολουθούν όλη αυτή τη διαδρομή, και μετά από κάθε μάχη επιστρέφουν πάλι στους post κιθαριστικούς σταθερούς βηματισμούς. Διανύοντας ολοένα το μουσικό αυτό space trip ένα πάζλ ξεδιπλώνεται μπροστά σου παρουσιάζοντάς σου πολύχρωμες εικόνες αισθήσεων διατηρώντας όμως πάντα το γκρίζο πέπλο του ύφους της μπάντας..

    Μετά από πορεία μιάμισης ώρας, ξεκουραζόμαστε για λίγο και συνεχίζουμε προς το τέλος της διαδρομής  μας με το εικοσάλεπτο encore, για να καταλήξουμε στον προορισμό μας που είναι το “Center of the Sun “.

Από τους δυναμικότερους συναυλιακούς επιλόγους  που έχω παρακολουθήσει.

Ήταν πραγματικά ένα άψογο ταξίδι ήχων και φαντασίας από μια μπάντα που με εξέπληξε ευχάριστα και  που με έκανε να θυμηθώ τα πρώτα συναυλιακά ταξίδια  των  porcupine tree,(χωρίς βέβαια να τους συγκρίνω μουσικά).

Σίγουρα είναι από τα συγκροτήματα που θα επεδίωκα να ξαναδώ στην επόμενή  επίσκεψή τους στην πόλη μας…

Θα ήθελα επίσης να αναφέρω την έξυπνη κίνηση της μπάντας να προωθήσουν την δουλειά τους πουλώντας στο τέλος της συναυλίας, βινύλιο, του  Revelation & Mystery, το οποίο σίγουρα δεν έχει μόνο συλλεκτική αξία για όλους τους βιβλιοσυλλέκτες, αλλά και συναισθηματική για όσους παρευρέθηκαν σε αυτό το πραγματικά, μεγάλο “χάσιμο”..

                                                                   Ηλίας Μεταλλινός
                                                                

VINNIE MOORE 28/11 2011 THESSALONIKI MYLOS CLUB

    VINNIE MOORE   28/11 2011 THESSALONIKI MYLOS CLUB

        Πρώτη δημοσίευση στο site rockarolla.eu στις   2/12/2011  http://www.rockarolla.eu/reports/live-reports/732-vinnie-moore-2811-2011-mylos                                                                

Για 3^η φορά υποδεχθήκαμε ένα από τα “δυνατότερα” ονόματα στο χώρο του κιθαριστικού ροκ τον Vinnie Moore. Ο χώρος του club αριθμούσε περί τους 150-180 θεατές.

Τη συναυλία άνοιξε ο Άνθιμος Μάντι (που πρόσφατα κυκλοφόρησε το 2^ο προσωπικό του instrumental άλμπουμ). Ένα από τα ανερχόμενα κιθαριστικά ταλέντα της Θεσσαλονίκης, που πριν από λίγο καιρό είχε ανοίξει και τη συναυλία του Paul Gilbert.

Πλαισιωμένος με δύο από τους καλύτερους μουσικούς της Θεσσαλονίκης, τον Κώστα Δομενικιώτη στο μπάσο και τον Αντρέα Παραμπονιάρη στα πλήκτρα, έπαιξε συνθέσεις δικές του από τις δυο δουλειές του άψογες σε σύνθεση και εκτέλεση. (Σημ. για τους φίλους των guitars heroes τα δύο προσωπικά του  άλμπουμ αποτελούν ένα must απόκτημα). Τα πρώτα αυτά 45 λεπτά του Άνθιμου ήταν η ιδανικότερη εισαγωγή, για το κυρίως θέμα που ερχόταν σε λίγο…

Για τον Vinnie Moore τα περισσότερα πράγματα όσον αφορά την ιστορία του στον ρόκ χώρο είναι γνωστά. Έναν από τους guitars heroes της φουρνιάς το `80 που ξεπετάχτηκε  μαζί με πολλούς άλλους γνωστούς κιθαρίστες, όπως Marty Friedman, Jason Becker, Tony Macalpine, Joe Tafolla, κλπ. Ήδη μέλος των UFO και συνεργασίες με μεγάλα ονόματα συμπεριλαμβανομένου και του τεράστιου Alice Cooper. Συν τοις άλλοις έχει δημιουργήσει την δική του μπάντα, αποτελούμενη από πιτσιρικάδες ταλαντούχους μουσικούς, (κάτι αντίστοιχο έχει κάνει και ο Marty Friedman), και περιοδεύει σε όλη την Ευρώπη. Έτσι για να γεμίζει τα κενά της περιοδείας των UFO, και των ηχογραφήσεων.

Λιτός και απλός επί σκηνής, ξεδίπλωσε το τεράστιο ταλέντο του για μιάμιση ώρα στο club του μύλου, παίζοντας μουσικά θέματα από τις πρώτες του ηχογραφήσεις “time odyssey” και “mind`s eye”, μέχρι την τελευταία του  “to the core”.

Εκτός όμως αυτών έπαιξε γνωστά τραγούδια όπως τα Spanish Castle Magic( Jimi Hendrix), While My Guitar Gently Weeps (George Harrison), Rock me Baby (Robin Trower), και μια εκπληκτική διασκευή του Foxy Lady. Επίσης εντύπωση έκανε το solo του πιτσιρικά drummer.

Κατά τη διάρκεια της συναυλίας υπήρξαν ορισμένα τεχνικά προβλήματα από αυτά που συνήθως παρουσιάζονται στα live, αλλά φυσικά δεν ήταν λόγος να πτοήσουν ένα κιθαρίστα της κλάσης του Vinnie Moore. Αντίθετα μάλιστα του έδωσαν πάτημα για κιθαριστική “φλυαρία”, γεμίζοντας τον χρόνο (που χρειαζόταν ο τεχνικός του club για την αποκατάσταση του προβλήματος), κυρίως με blues ρυθμούς.

Αυτό που ίσως μας έλειψε σε σύγκριση με την προηγούμενη εμφάνισή του στην πόλη μας, ήταν το τζαμάρισμα με τον Gus G, αλλά αυτό δεν μπορεί βέβαια να γίνεται κάθε φορά, ούτε μειώνει σε τίποτα ακόμα μια πολύ καλή εμφάνιση ενός εξαίρετου μουσικού.

                                                                     Ηλίας Μεταλλινός

                                                                                                                          

Marty Friedman.Thessaloniki 26\5 \2011 Eight ball.

Marty Friedman  26\5 \2011

                                       Thessaloniki . Eight ball 

Πρώτη δημοσιευση στο site του rockarolla στις 30/5/2011http://www.rockarolla.eu/reports/live-reports/584-marty-friedman-thessaloniki-eight-ball


10:05 μμ.  Ένας περίεργος  γιαπωνέζος ανεβαίνει στη σκηνή. Ξανθός , βαμμένα μάτια , κρατάει  δύο μπαγκέτες  και ξεσηκώνει τον κόσμο. Ακολουθεί  ένας δεύτερος με μια κιθάρα και ένας τρίτος με ένα μπάσο. Η μπάντα του Marty Friedman από τη χώρα του ανατέλλοντος ηλίου είναι ήδη επί σκηνής. Κυρίες και κύριοι υποδεχτείτε τον Marty Friedman. Με αργό βηματισμό και επιβλητική υπόκρουση, ανεβαίνει τα τέσσερα σκαλοπάτια της σκηνής του Eight ball. Είναι η στιγμή που ξεκινάει ο χαμός…

Είναι από τις συναυλίες που αναζητάς λέξεις  για να περιγράψεις καλύτερα αυτό που βλέπεις και ακούς… μια μουσική πανδαισία. Δύναμη, ένταση, συναίσθημα, σόου; …

Όλα αυτά μαζί ,και πολλά περισσότερα…
Ένας πραγματικός θρύλος της κιθάρας επί σκηνής. Ο κιθαρίστας που  έχει γράψει ιστορία με τα συγκροτήματα των Hawaii ,των Cacophony και  των  Megadeath, και που έχει  συνεργαστεί σε δουλειές πάμπολλων μουσικών, μπροστά στο κοινό της Θεσσαλονίκης.

  Το set list περιλαμβάνει σχεδόν αποκλειστικά τραγούδια από τις προσωπικές του δουλειές.

Τα λόγια θα είναι  λίγα θα μιλήσει περισσότερο η μουσική …μας λέει.. και έτσι γίνεται.
Το μοναδικό τραγούδι με φωνητικά είναι αυτό με τον τίτλο letter, και το ερμηνεύει ο μπασίστας  Ryota Yoshinari.

  Ο Marty Friedman χρόνια μόνιμος κάτοικος Ιαπωνίας, αναφέρετε στο σοβαρό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν αυτόν τον καιρό με το τσουνάμι οι ιάπωνες και τους αφιερώνει τραγούδι, με τις επευφημίες του κόσμου.
 (Αν ήταν μόνιμος κάτοικος  Ελλάδος με το πρόβλημα που έχουμε εμείς θα μας είχε αφιερώσει δισκογραφία….)

Ενδεικτικά το set list, περιλάμβανε τα τραγούδια:

1.Street Demon  
2.It's the Unreal Thing
3.Amagigoe
4.Ballad of the Barbie Bandits
5.Tsume Tsume Tsume
6.Elixir
7.Stigmata Addiction
8.Gimme a Dose
9.Cheer Girl Rampage
10.Asche Zu Asche / My Oh My (Mutation Medley)
11.Tornado of Souls
12.Coloreas Mi Vida
13.Letter
14.Angel
15.Kaeritakunattayo
16.Dragon Mistress
17.To Bid You Farewell
18.Thunder March

Encore :
19.Paranoid
(Συγνώμη αν τυχόν είναι κάποιο  λανθασμένο στον τίτλο).

Η γιαπωνέζικη μπάντα του, πραγματικά μας εξέπληξε. Ο καθένας είχε τον χρόνο του να δείξει την τέχνη του. Ο μπασίστας  Ryota Yoshinari αποδείχτηκε και καλός τραγουδιστής , ενώ ο κιθαρίστας Takayoshi Ohmura, πραγματική “ σφαίρα”, σίγουρα στο μέλλον θα είναι ένας στόχος πολλών metal  συγκροτημάτων. Όσο για τον drummer  tsho kee  ή κάπως έτσι (δεν ακούστηκε καλά το όνομα),  ήταν πραγματικά από άλλον πλανήτη, όπως μας είπε και ο ίδιος ο Friedman.” Κοπανούσε” ασταμάτητα για δύο ώρες, και πραγματικά έκλεψε την παράσταση.
(σημ. Όλα τα μέλη της μπάντας συμπεριλαμβανομένου και του Friedman, δεν έκαναν  έναν Πάγκαλο ή ένα Βενιζέλο.)

Από τις καλύτερες στιγμές της συναυλίας λίγο πρίν το Encore, παρουσιάζει  επί σκηνής τον δικό μας”Gus G. Οι θεατές της Θεσσαλονίκης είχαν την τύχη λοιπόν να παρακολουθήσουν τρείς κιθάρες επί σκηνής να σολάρουν ασταμάτητα. Η έκφραση  τα σπάνε, είναι πολύ φτωχή για να περιγράψει τον κιθαριστικό  χαμό που ακολούθησε…

Και έφτασε ο επίλογος…  Άλλη μια ευχάριστη έκπληξη μας περίμενε. Στο 2^ο Encore, το Paranoid σε μια .. έκδοση με την κιθάρα του Friedman να αντικαθιστά τα φωνητικά του Ozzy, και πάλι τον Gus G. στην τρίτη κιθάρα.

Τέλειωσε κιόλας, … σκέφτομαι… αλλά κοιτώντας την ώρα διαπιστώνω  ότι κοντεύει 12..

Ήταν ένα εκπληκτικό βράδυ και μια συναυλία, που σίγουρα θα επιδίωκε ο καθένας να ξαναδεί στην πρώτη ευκαιρία που θα του δοθεί..

                                                                     ΗλίαςΜεταλλινός